کاهش خطر سقط جنین با درمان فیبرومهای رحمی / علائم بیماری را بشناسید
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۳۵۳۲۴
متخصص زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با اشاره به اینکه فیبرومهای رحمی، بارداری را تحت تاثیر قرار میدهند، گفت: محدودیت رشد جنین، قطع ناگهانی جفت، زایمان زودرس، زایمان سزارین، وضعیت قرارگیری جنین از پا و سقط جنین از جمله عارضههای فیبروم در بارداری است.
به گزارش ایسنا، دکتر نائیجی با بیان اینکه فیبرومها شایعترین تومورهای مونوکلونال برخاسته از سلولهای عضله صاف در رحم هستند، اظهار کرد: این سلولها بر اساس جایگزینی خود در رحم خوانده میشوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: شیوع فیبرومها تحت تاثیر هورمونهای جنسی استروژن و پروژسترون قرار میگیرد که این موضوع هم در دورههای مختلف باروری در زنان متفاوت است. فیبرومهای رحمی معمولا از سنین ۲۰ تا ۵۰ سال علامتدار میشوند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با اشاره به نشانههای بالینی تومورهای خوشخیم رحم، خاطرنشان کرد: در برخی موارد تومورهای رحمی علامتی برای فرد مبتلا ایجاد نمیکند ولی در موارد بزرگتر به واسطه اثر فشاری که بر روی ارگانهای مجاور وارد میکند سبب بروز مشکلاتی در رودهها و یا دفع ادرار میشوند. همچنین خونریزی شدید، خونریزی غیرطبیعی ماهیانه، طولانی شدن خونریزیهای ماهیانه، درد یا احساس فشار در لگن (شدید، منتشر، یا همانند کرامپ قاعدگی)، آنمی (بدلیل خونریزیهای شدید قاعدگی)، احساس فوریت در ادرار کردن، یبوست، سقط، نازایی خونریزیهای غیر طبیعی رحمی، درد و فشار در لگن و اختلالات تولید مثلی و بارداری از جمله نشانههای تومورهای رحم و یا فیبروم است.
این متخصص زنان و زایمان به راههای تشخیص فیبروم رحم اشاره کرد و گفت: سونوگرافی اصلیترین راه برای شناسایی فیبروم است. در مواردی تودههایی که داخل کاویته رحم وجود دارد، ممکن است این ضایعات مانند پولیپ قابل افتراق نباشند، در این موارد از روشهایی مانند تصویربرداری با سونوگرافی همزمان با تزریق سرم به داخل رحم که روشی سرپایی است استفاده میشود.
وی با اشاره به اینکه معمولا در یائسگیها علامتهای فیبروم از بین میرود و رشد آن نیز متوقف میشود، تصریح کرد: نکته اینجا است که اگر در همین دوران هم هورمونتراپی انجام شود، ممکن است فیبروم رشد کرده و یا با نشانههای دیگری همراه باشد.
او به روشهای درمان فیبروم اشاره کرد و افزود: فیبروم در برخی بیماران میتواند منجر به کمخونی شدید، نازایی و حتی در دوران بارداری منجر به سقط جنین شود.
وی با تاکید بر اینکه درمان متداول فیبروم، جراحی است، به عارضههای احتمالی جراحی فیبروم در موارد خاص اشاره کرد و گفت: در این مواردی که جراحی ممکن نیست، با روش هورمونتراپی و دارویی موقتا علامتها و عارضههای فیبروم را میتوان متوقف کرد.
وی به خطرات احتمالی بدخیمیهای فیبروم اشاره کرد و افزود: در برخی موارد که توده بسیار بزرگ و یا بدشکل است، باید حتما بیمار مبتلا به فیبروم توسط پزشک متخصص زنان و زایمان ویزیت و بررسی شود.
بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، او تاثیر فیبروم رحمی در بارداریها را مورد توجه قرار داد و تاکید کرد: بسیاری از زنان در دوران بارداری مشکلی با فیبرومها ندارند؛ با اینحال شایعترین عارضه فیبرومها در دوران بارداری، درد است. این عارضه اغلب در زنانی که فیبروم بزرگتر از پنج سانتیمتر در دو تا سه ماهه آخر خود دارند، دیده میشود.
وی با تاکید بر اینکه فیبرومها ممکن است خطر سایر عوارض در دوران بارداری و زایمان را افزایش دهند، ادامه داد: محدودیت رشد جنین (فیبرومهای بزرگ ممکن است به دلیل کاهش فضای داخل رحم از رشد کامل جنین جلوگیری کنند)، قطع ناگهانی جفت (اگر فیبروم روی جفت فشار بیاورد ممکن است باعث شود که جفت از دیواره رحم جدا شود، این اتفاق باعث کاهش اکسیژن و مواد مغذی حیاتی میشود)، زایمان زودرس (درد ناشی از فیبروم ممکن است منجر به انقباضات رحمی شود، که میتواند منجر به زایمان زودرس شود)، زایمان سزارین ( مراکز تحقیقاتی تخمین میزند که نیاز به انجام سزارین در زنان مبتلا به فیبروم شش برابر بیشتر از زنانی است که این تودهها را ندارند)، وضعیت بریج یا قرارگیری جنین از پا (به دلیل شکل غیر طبیعی حفره رحم، ممکن است زایمان از واژن امکانپذیر نباشد) و سقط جنین (تحقیقات نشان میدهد که احتمال سقط جنین در زنان مبتلا به فیبروم دو برابر است) از عارضههای فیبرم در بارداری است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: سقط جنين دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی فیبروم رحمی اختلال قاعدگی زایمان زودرس جام جهانی ۲۰۲۲ قطر قیمت طلا دوران بارداری فیبروم های رحمی فیبروم ها سقط جنین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۳۵۳۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مراقب باشید؛ این داروها و خوراکیها پلاکت خون را کاهش میدهند
پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمیکند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است.
به گزارش خبرآنلاین، تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص میتواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.
ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته میشود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکتهای خون بیمار کاهش یافته و سلولهای خونی قادر نخواهند بود فعالیتهای اساسی بدن را انجام دهند.
پلاکت چیست؟پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته میشود که آنزیمهای لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکتها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافتهای آسیبدیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.
نحوه عملکرد پلاکت خونکار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکتها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی میشود. پلاکتهای فعال حاوی پروتئین چسبندهای به نام فیبرین هستند که این پروتئینها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا میکنند.
علت پایین بودن پلاکت خونپایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیبدیدگی میتواند روند انعقاد و لختگی خون را تحتتأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماریهای زمینهای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش مییابد که در ادامه به شرح این موارد میپردازیم:
۱) داروها و خوراکیهایی که پلاکت خون را کاهش میدهندمصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز میشوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنیها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف میشود) میتواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.
این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت میشوند:داروهای ضد انعقاد یا مهارکنندههای گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)
اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لختههای خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار میگیرد)
و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)
هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامیدها مانند تریمتوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).
۲) بیماریهایی که موجب پایین بودن پلاکت خون میشوندبرخی از بیماریها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی میشوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونتهای ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیادهروی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...
کاهش پلاکت خون گاهی میتواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینهای است.
در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب میکنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده میشود.
کانال عصر ایران در تلگرام